Pokonaliśmy śmierć. I co dalej?

Odkrycia naukowe poprzedniego pokolenia zapewniły mojemu nieśmiertelność i wieczną młodość. Ziemię zaludniają piękne, tryskające zdrowiem i nieznające śmierci istoty.

Lecz każda utopia ma swoje cienie.

Tak. Ktoś musi to robić - czuwać, by Ăłw nowy wspaniały świat nie runął pod ciężarem przeludnienia, dbać, by jego kruchej rĂłwnowagi nie zniszczyły zwierzęce instynkty człowieka. Ktoś musi troszczyć się o to, by ludzie żyli tak, jak przystoi nieśmiertelnym.

Tym kimś jestem ja.

Futu.re - oszałamiająca rozmachem wizji i ładunkiem emocji nowa powieść Dmitrija Glukhovsky’ego, autora bestsellerowego Metra 2033. To nie tylko pełnokrwista science fiction z trzymającą w napięciu fabułą, zaskakującymi zwrotami akcji i wielopłaszczyznową refleksją na temat kondycji społeczeństw Europy, Ameryki, Rosji... To kipiąca od uczuć literatura.

O ile autor Metra 2033 był jeszcze właściwie chłopcem, to Futu.re napisał już mężczyzna.

Rok 2033. W wyniku konfliktu atomowego świat uległ zagładzie. Ocaleli tylko nieliczni, chroniący się w moskiewskim metrze, ktĂłre dzięki unikalnej konstrukcji stało się najprawdopodobniej ostatnim przyczĂłłkiem ludzkości. Na mrocznych stacjach, rozświetlanych światłami awaryjnymi i blaskiem ognisk, ludzie ci prĂłbują wieść życie zbliżone do tego sprzed katastrofy. Tworzą mikropaństwa spajane ideologią, religią czy po prostu ochroną filtrĂłw wodnych... Zawierają sojusze, toczą wojny.

WOGN to wysunięta najbardziej na pĂłłnoc zamieszkała stacja metra. Kiedyś była jedną z najpiękniejszych, a po zagładzie przez długi czas pozostawała bezpieczna. Teraz pojawiło się na niej śmiertelne niebezpieczeństwo.

Artem, młody mężczyzna z WOGN-u, otrzymuje zadanie: musi przedostać się do legendarnej stacji Polis, serca moskiewskiego metra, aby przekazać ostrzeżenie o nowym niebezpieczeństwie. Od powodzenia jego misji zależy przyszłość nie tylko peryferyjnej stacji, ale być może całej ocalałej w metrze ludzkości.

Historia Rosji praktycznie dobiegła kresu. Jej układ nerwowy - sieć połączeń - został zniszczony. To dlatego te 250 kilometrĂłw, jakie dzieli Moskwę od PlacĂłwki w Jarosławiu, wydaje się odległością zawrotną. To dlatego tam, po drugiej stronie mostu, nie ma już nic - prĂłcz uśpionych na wieki miast.

Tak twierdzi Pałkan. I chciałby, żeby pogodził się z tym jego przybrany syn Jegor.

Skoro za Wołgą świat zieje pustką, dlaczego most jest tak pilnie strzeżony? Dlaczego wartownicy intensywnie wpatrują się w spowijającą go nieprzeniknionej mgłę? Dlaczego każdy szmer, ktĂłry dobiega zza zielonej kotary toksycznych wyziewĂłw, Stawia ich na nogi? Czyżby spodziewali się, że ktoś lub coś - może stamtąd nadejść?

I właśnie dziś nadchodzi, wyłaniając się z mgły. Przyniesie zbawienie czy zagładę? Odkupienie czy potępienie? O czym wie, co ukrywa, czego chce?